Son trimestr in utero mort fetus olgularında lokal PGE2-jel uygulaması

İntrautcrin fetüs ölümü gebeliklerin % 0.7-4'ünde gözlenen bir gebelik komplikasyonudur. Fctal ölümü takiben spontan travay olguların % 95'inde 5 hafta içinde başlar. Ölü fetüsün ekspulsiyonundaki gecikme koagulopati, korioamni-onitis gibi ciddi maternal komplikasyonları beraberinde getirmektedir. Ayrıca ölü fetüs taşıdığını öğrenen annenin psikolojik durumu spontan ekspulsiyonu beklenmeyecek derecede düşüktür. Çalışmaya 80 olgu alındı. Bunların 30'u çalışma, 50'si ise kontrol grubunu oluşturdu, çalışma grubundaki olgulara transservikal 0.5 mg PGE2-jel, kontrol grubundaki olgulara ise oksitosin infüzyonu uygulandı. Bishop skoru 5'in üzerinde olan olgularda gerek oksitosin gerek PGE2-jel grubunda ekspulsiyon hızları ve oranları oldukça yüksek olup, gruplar arası istatistiksel bir fark saptanmadı (p>0.20). Bishop skoru 5'in altında olan olgularda PGE2-jel grubunda başarı oranı 6.0 saatte % 65, oksitosin grubunda ortalama 6.2 saatte % 38 olup başarı oranlan arasındaki fark anlamlı bulunmuştur (p<0.05). Her iki gruptada yan etki ve komplikasyon minimaldir (p>0.20).

Anahtar Kelimeler

-